Binnen 8 minuten was ik aan mijn taks

“Jij mag nooit meer mee naar een oudergesprek”, zei mijn oudste ooit tegen mij.

Hij had wel een zaak.

De leraar bij wie we het oudergesprek hadden, begon namelijk met: “Zo, jongeman, vertel eens hoe jij aan die 1 voor Duits komt”.

Ik zat me nadrukkelijk non-verbaal te verbazen, omdat mij dit voor geen enkel gesprek een goede opening lijkt, maar al helemáál niet voor dit gesprek. Maar goed.

Ter verdediging van mijn misdraging daarna: de 1 betrof niet alleen de opening, maar ook kern en afsluiting van het gesprek. 

De klassenleraar was namelijk ook leraar Duits en de grieven zaten hoog.

Na een minuut of 8 zei ik vriendelijk: “Hebt u mij nog nodig of kan ik weg?”.

“?” gaf de leraar terug met een doodschietblik. 

“Nou, ik dacht dat dit een oudergesprek zou zijn, maar het blijkt een gesprek over een Duits proefwerk. Daar hoef ik niet enorm bij te zijn.”

De leraar bevroor, mijn zoon zakte onder tafel, het was tijd, we stonden op en ik mocht dus nooit meer mee.

De keer daarop gingen we van huis met keiharde afspraken over ongewenste interrupties. Dus stelde ik me in op een verloren 10 minuten Duitse zuurpruimerij.

Maar nichts von das alles.

“Uw zoon doet het heel goed”, begon de leraar. “Hij is sociaal, presteert naar behoren en zorgt voor heel wat sfeer in de klas”. 

Mijn mond zakte open, I kid you not.

Na nog wat opbouwende kanttekeningen besloot de leraar fijntjes het gesprek met: “Ik leer graag bij, mevrouw Bloemen”.

Douze points!

Waarmee ik maar wil zeggen: Soms moet je gewoon zeggen wat je moet zeggen.

Ook als je onterfd wordt waar je bij staat.

Denk wel na over hoe & wanneer.

Want soms hoor ik de gekste dingen.

Zoals van de manager die haar directeur om versterking van haar team vroeg.
De druk was namelijk al veel te lang veel te hoog en de bemensing al veel te lang veel te krap, zeker in verhouding tot de doelen voor haar team. 
Haar baas reageerde echter nergens op.

Op mijn vraag hoe ze dit dan had aangepakt, bleek in volgorde van initiatief:
1. op de gang
2. in de rondvraag
3. bij de kapstok
4. aan zijn bureau
Want ‘ze gingen nou eenmaal informeel met elkaar om’.

Niet slim. Want op deze manier is het gemakkelijker om dit net zo informeel te parkeren in de gangkast, onder de rondvraag, in een bureaula.

Dus wil je serieus genomen worden, plan dan gesprekken die ‘lastig’ liggen bij je baas formeel in. 

Plan een datum en een tijd, geef aan hoe lang nodig hebt en waar je het over wilt hebben.

Bereid je met aandacht voor 
Zorg dat je kort, helder en ter zake kunt vertellen waarom jouw verzoek hout snijdt.
(Nee, niet duh. In jouw hoofd is het logisch, maar breng je het ook zo over? Er moet hier een serieus lampje gaan branden bij je baas. Zij moet tenslotte jouw voorstel steunen bij de CFO.)

En ook:
Begin niet bij jezelf, maar bij de organisatievisie, de jaarplannen, de afdelingsdoelen. Om die logisch met elkaar te kunnen verbinden heb jij die versterking van je team nodig.
PS In niet meer dan 6 zinnen, anders krijgt je baas die lege blik.

Bereid je óók voor op eventuele bezwaren
Sorry, geen budget. 
Piet heeft het ook al gevraagd en nee gekregen.
Vorig jaar is er al iemand bij gekomen in jouw divisie.
Corona.

Akker elk denkbaar bezwaar vooraf met jezelf door.
Check bijvoorbeeld waar wél (ineens) budget voor was in het afgelopen jaar. 
Denk na waarom Piet niet zijn zin heeft gekregen.
Zoek uit wat die collega van vorig jaar allemaal heeft bijgedragen aan het organisatieresultaat.
(En wat Corona betreft, daar willen we het gewoon nooít meer over hebben.)

Met andere woorden: 
Bereid je voor en speak up.
Want óók als je een nee krijgt op je voorstel, krijg je een ja op respect. 

Kom jij nu helaas nooit verder dan wat gepruttel in de tijdens de rondvraag?

Bel me op 06.83.60.97.22 voor een gratis kennismaking waarin je je vraag voorlegt. Als ik je kan helpen zeg ik het en als dat niet zo is, zeg ik het ook.