Au au au au au au
Ik neem de trap met een ritmische kreun bij elke tree. Want sinds afgelopen dinsdag sport ik dus bij een personal trainer.
In mijn nieuwe zwarte legging en shirt maak ik mijn entree bij coach Marieke. Een bewuste keuze, want sportschool-Mikes en Borissen jagen mij angst aan.
Na een warm welkom klim ik op de weegschaal en laat me wegen en meten. “Valt mij helemaal niet tegen”, zegt Marieke.
Wat een professional.
Dan maak ik kennis met kettle bells, squats, sit-ups en crunches.
If my friends could see me now, hijg ik.
Mariekes tact tijdens mijn performance is prijzenswaardig.
Geeft niks, hoor
Waar voel je dit? Oh.
Hm, doen we die volgende keer.
Helaas begeven mijn benen het tegen de tijd dat ik moet gaan lungen (wat niet hetzelfde is als lunchen). Er lukt niets meer. Maar I did it!
Eenmaal thuis meng ik in mijn nieuwe plastic flesje wat vieze poeder met water om ‘spierschade te herstellen’.
Mijn lijf pikt dit niet helemaal op, maar dat is oké.
‘s Avonds kruip ik met gepaste trots de trap op.
Sinds dinsdag galmt het thuis No pain, no gain!
En op de koelkast hangt: If it tastes good, spit it out!
Want hee, je moet jezelf wel blijven uitdagen.
Goed voor je brein au