Ze is altijd op tijd, haar haar zit goed.

Ze heeft de juiste kleding aan, haar kinderen ook.

Het huis blinkt, de auto glanst, de was is gestreken.

Niets op aan te merken.

En daar gaat het dan ook om, bij de perfectionist.

Geen problemen tot zover.

Ze moet alleen nog even alles net iets meer in orde brengen.

Het huis, het lijf, de kinderen, de relatie, het werk, de familie.

Genieten? Zo meteen. Even wachten. Eerst nog even dit.

Als ze maar niet zo moe was. Als ze maar even kon gaan zitten.

Maar ja, er is zoveel te doen.

En als zij het niet doet, wie doet het dan?

Perfectie, denkt de perfectionist, is een kwestie van tijd. En inspanning.

Aan haar zal het dus niet liggen.

Perfectie kan zich elk moment aandienen.

Zodra de kinderen rustig zijn (en in bad geweest, en de wasmachine draait), de maaltijd is gekookt (en de tafel is afgeruimd en de borden schoon in de kast staan), haar man even luistert (en de schuur is opgeruimd en de goot gereinigd) en zij even rust heeft (haar werk is afgerond, de hond uitgelaten, de keuken aan kant, de was gevouwen, de kleding voor morgen klaarligt en de broodtrommeltjes op het aanrecht staan).

Onwaarschijnlijk? Absoluut.

De werkelijkheid? Geloof het maar.

De perfectionistische cliënt heeft maar één hulpvraag.

“Hoe kom ik tot rust?”

Rust is echter het tegenovergestelde van controle.

Die controle waar ze zo hard voor werkt, met die beloning die maar niet komt.

Want perfectionisme is uitgesteld geluk.

Geluk van straks.

Straks, als alles perfect is.

Maar dat moment komt niet.

Geluk bevindt zich alleen in het nu.

Maar hoe word je nú gelukkig, als je duizend keer liever in het straks leeft?

De perfectionist heeft een waslijst aan taken.

Ik ben wel wijzer dan dat ik er daar een aan toevoeg.

Wel vraag ik om anders te kijken naar haar werkelijkheid.

Stap 1. Herken je klus

Wat is een klus? Huis opruimen, eten maken, geld verdienen.

Belangrijke voorwaarden voor gezinsgeluk, relatiegeluk, individueel geluk.

Effectief klusgedrag maakt vrij.

Vrij om te genieten.

Klussen zijn dan ook geen doel, maar een middel.

Stap 2. Herken je doel

Wat is een doel?

Persoonlijke groei, rust in de tent, een fijne relatie, een fit lichaam, hechte familie, vervullend werk, vrienden op wie je kunt bouwen.

Het verschil, tot slot?

Een middel kost energie, een doel geeft energie.

De perfectionist maakt dit verschil niet.

Daarom is ze ook zo moe. En boos.

Weinig mensen zijn vanbinnen zo boos als de perfectionist.

Met een omgeving die niet ziet wat ze doet.

Dat zij degene is die alle verantwoordelijkheid draagt.

Terug naar haar vraag. Hoe komt ze hieruit?

Onder al haar streven, haar harde werken, de verwijten aan haar omgeving, zit het verwijt aan haarzelf.

Elke dag opnieuw moet de perfectionist het bewijs leveren dat ze van waarde is.

Dat ze er mag zijn.

Een loodzware klus, die ze zichzelf elke dag opnieuw oplegt.

Ze kent geen genade voor zichzelf en dus ook niet voor anderen.

Hoe komt ze uit deze spiraal?

Ook hier is de helft van het werk een goed gevoel van eigenwaarde.

Ervan overtuigd zijn dat je goed genoeg bent.

Dat je niet elke dag hoeft te bewijzen dat je er mag zijn.

Weten dat je de liefde waard bent – die van jezelf en die van anderen.

Niet om je inspanningen en je prestaties. Om jou.

Geen belang is groter dan het (her)vinden van je eigen kwaliteiten, wensen en waarden.

Ken je die, dan kun je keuzes maken.

En word je niet langer voortgedreven door hersenspinsels die je je klein en onwaardig doen voelen, waardoor je je groter en dominanter opstelt.

Wie zegt: “Ik ben trots op mezelf, ik mag er zijn” schept voorwaarden voor rust en geluk.

Daar kan geen kleding, geen huis, geen opgeruimd aanrecht tegenop.

Ploeter dus niet voor perfectie, maar maak ruimte voor geluk.

Proef het, leef het, geniet ervan.

Vandaag. Nu.

Alle goeds voor jou.